The Fabulous Life and Thought of Ahmad Fardid حیات شگفت‌انگیز احمد فردید

بیش از نیم قرن فعالیت فکری و سیاسی احمد فردید (۱۳۷۳-۱۲۸۹)، مردی که او را اولین فیلسوف مدرن ایران دانسته‌اند، جهادی پر شور علیه نفوذ روزافزون مدرنیته‌ی سکولار در ایران قرن بیستم بود: جهاد علیه «غربزدگی». از بین روشنفکران عصر رضاشاه، یعنی نسل اول تحصیل‌کردگان اروپا که ایده‌های جدید فکری را وارد ایران کردند، هیچ‌کس به اندازه‌ی او از نظام جدید جمهوری اسلامی حمایت نکرد. از نظر فردید، تجربه‌ی مدرنیته، نه فقط در ایران بلکه به صورتی عام، تجربه‌ای بود «غیرانسانی» و فاقد «معنا» که حتی «احیای معنویت» را هم در آینده‌ی نزدیک ناممکن می‌کرد. با این حال فلسفه‌ی سیاسی او، متاثر از فیلسوف آلمانی، مارتین هایدگر، دعوت به انقلابی عرفانی بود بر مبنای «اصالت اسلامی» برای پایان‌بخشیدن به آنچه او «بحران جهانی غربزدگی» می‌خواند. پیچیدگی زبان فردید، امتناع قاطعانه‌ی او از نوشتن، و هاله‌ای اسطوره‌ای که با مهارت خود او گرد چهره‌اش کشیده شده، فردید را در طی سالیان به ابژه‌ای زیباشناسانه تبدیل کرده است. این مستند، از طریق گفت‌وگو با همکاران و دانشجویان سابق فردید، همچین با دسترسی به تصاویر نادر و دیده‌نشده‌ای از میزگردهای تلویزیونی دهه‌ی ۱۳۵۰ با حضور فردید، سعی دارد با ارجاع به گفته‌ها و نوشته‌های خود فردید چهره‌ای تاریخی و اسطوه‌زدایی شده از مردی ارائه دهد که بازخوانی تفکرش به نوعی بازخوانی تاریخ مدرن ایران از انقلاب مشروطه تا سال‌های بعد از انقلاب است؛ فیلسوفی شفاهی که تفکر شطحیاتی‌اش را می‌توان از حلقه‌های مفقوده‌ی درک پدیده‌ی اسلام سیاسی در جهان معاصر دانست